Inscenizacja, pełna ludowego humoru, melodii, barwnych strojów i szczerych emocji, doskonale oddała duszę i serce ukraińskiej tradycji.

 

Każda scena – jak echo rodzinnej wsi, każda piosenka – niczym matczyna kołysanka, która ogrzewa nawet na innym kontynencie.

 

Dla wielu widzów, szczególnie emigrantów, „Jarmark” stał się terapią pamięci. Na widowni – łzy i śmiech, uściski po spektaklu, poczucie, że oto Ukraina – blisko, żywa, niezapomniana.

 

Bo to właśnie kultura łączy nas ponad oceanami i granicami. I dopóki na emigracji powstają takie inicjatywy, Ukraina nadal żyje – w pieśni, w słowie, w sercu.